Het langstlevendebeding is een bepaling die inhoudt dat bij overlijden van de ene partner de langstlevende partner zijn of haar erfgenaam wordt. De wet bevat een langstlevendebeding voor gehuwden en geregistreerd partners. De langstlevende partner is namelijk automatisch de directe erfgenaam van de overleden erflater. Om daarvan af te wijken, moet je een testament maken.
In oude testamenten (van voor 2003) staat deze bepaling meestal opgenomen. In die tijd was dat namelijk nog niet in de wet geregeld.
Bij een samenlevingscontract is er niet automatisch een voorziening voor de langstlevende. Dus na het overlijden van een van de samenwoners zijn alleen de kinderen van de overledene direct erfgenaam.
Een langstlevendebeding kan ook de opschortende voorwaarde in een testament zijn die inhoudt dat kinderen hun legitieme portie pas kunnen opeisen bij het overlijden van de langstlevende ouder. Lees hier meer over opschortende voorwaarden voor opeisbaarheid van de legitieme portie.
- Het meervoud van langstlevendebeding is langstlevendebedingen
